Ավետիք Իսահակյան

Մութ անտառով լուռ ման կուգամ,
Բուն ու ագռավ ինձ կըսեն.
- ‹‹Ա˜խ, խեղճ տըղա, ի՞նչ տըխուր ես.
Դուն հիվանդ ես …›› ինձ կըսեն:

Մութ անտառով լուռ ման կուգամ,
Ցող կըշաղե ծառերեն.
- ‹‹Ա˜յ խեղճ տըղա, վերքըդ խորն է
Վըրադ կուլանք …›› ինձ կըսեն;

Քամին փըչեց, ու ծառերեն
Տերևները վար ընկան.
- ‹‹Ա˜յ խեղճ տըղա, տերևներն են
Քու մահիճն ու գերեզման …››:

1897
Ալեքսանդրապոլ