Ավետիք Իսահակյան

Հովը բարակ կըշնկշընկա˜,
Վարդը անուշ կըբուրե, -
Տար վարդի մոտ, սերըդ քնքուշ,
Գիրկըդ առ ու համբուրե:

Ու մի օր էլ հովը կուգա,
Քեզ կըփնտրե, չի գտնի. –
Խելքդ ժողվե, քու օրն արա,
Ինչ որ լինօ – թող լինի:

1906
Ալեքսանդրապոլ