Ավետիք Իսահակյան

Կեռասենին ծաղկեց կրկին,
Ծավալվեց բույր ու զեփյուռ.
Բլբուլն երգեց վարդի գրկին,
Կարկաչեցին ակն – աղբյուր;

Իր լարն ունի թուփ ու թռչուն,
Ամեն մի ծիլ ու ծաղիկ,
Բյուր – բյուր լարով գարնան լեզուն
Նորից խոսեց գեղեցիկ:

Ես լսում եմ ու հավատում
Նորից գարնան հեքիաթին.
- Ով՞ էր` հնչեց իմ սրտում
Սիրո զմուխտ մեղեդին …

1911
Թիֆլիս