Ավետիք Իսահակյան

Լուսինն, ինչպես քընհատ կարապ,
Ծով – երկընքում կըլողա,
Լուսնի բակը, ինչպես փըրփուր
Թույլ ու թալուկ կըշողա:

Ձայն – ձուն չըկա, սիրտս է միայն –
Մեծ լըռության վեհ լեզուն`
Տիեզերքը գըրկած համայն –
Զանգի նըման ղողանջում …

1898