Ավետիք Իսահակյան

- Էդ ի՞նչ կըրակ կանես, մերի՛կ:

- ‹‹Բալաս, վերքիդ դեղ կեփեմ››:

- Ա՛խ, իմ վերքը սիրտս է մերի՛կ,

Դեղ ու դարման ի՞նչ անեմ.

Սրտիս վերքը խորն է մերի՛կ,
Լավի դարձի հույս չըկա.
Մի՛ քըրքըրիր սիրտըս, մերի՛կ.
Խոր – խոցերուս ճար չըկա:

1897
Ալեքսանդրապոլ