Դուռըս ափ առած` կըծեծե քամին
Դուռըս ափ առած` կըծեծե քամին
Ու շեմքիս վրա տխուր կհառաչե,
Բայց ես մենակ չեմ. մի ձայն մտերիմ
Ինձ անո˜ւշ, անո˜ւշ, անո˜ւշ կըկանչե: -
Այդ` ձեր մրմունջն է, հայրենի ջրե˜ր,
Այդ` թոթովանքդ է, իմ սիրուն մանկի՛կ.
Իմ վառ, զմրուխտյա հայրենի ջրե˜ր,
Իմ պայծառ, սիրուն, իմ անգին մանկի՛կ …
1911
Կ.Պոլիս