Ավետիք Իսահակյան

Ապրած իմ կյանքից
Մի սուրբ երազի
Բուրմունքը մնաց
Սրտումս անմոռաց –
Այն որ` ջերմ լացի
Առանց տանջանքի,
Խորունկ սիրեցի
Առանց տենչանքի…

1907