Paruyr Sevak

Ողբում եմ

Ողբամ վաղամեռ մինուճար որդուն,

Առավել՝ նրա խեղճ մորը տրտում,

Եվ որդեկորույս մորից առավել՝

Վա՜յ տամ ու ողբամ այն թշվառ մարդուն,

Որ հավա՛տ ուներ - և ծովածավա՜լ,

Եվ հիմա չունի՛,

Մի՜ կաթիլ չունի...

Ստիպողական ժպիտըդ ողբամ,

Հարգանքըդ ողբամ, թե հարկադիր է,

Թե աղբյուրի պես սրտից չի բխում,

Այլ լիմոնի պես քամվում է վախից...

Եվ դողը ողբամ,

Եթե չի ծնվում նա ակնածանքից

Եվ կամ թե սրտում այն դեռահասի,

Որ իր կյանքի մեջ առաջի՛ն անգամ

Ծրար է բացում՝

Սիրային նամա՜կ:

Ա՛յն դողը ողբամ,

Որ զոռով-շառով որդեգըրվում է,

Եվ կնքահայր է դառնում Երկյուղը,

Եվ կնքամայր է դառնում Սարսափը...

Քե՜զ ողբամ, աստվա՛ծ,

Եթե սուտ ես դու:

Ողբամ, սո՛ւտ, և քե՜զ,

Եթե քո հագին

Դու ճշմարտության քղամիդ ունես.

Եվ քե՜զ, քղամի՛դ,

Թե ուս ես ծածկում և ոչ թե քամակ...

Հիասթափությո՛ւն, քե՜զ ողբամ նաև,

Եթե գալիս ես և էլ չես գնում,

Ինչպես չի գնում հյուրը աներես:

Ողբամ և հյուրին, որ տանն օտարի

Իրեն պահում է տանտիրոջ նման,

Եվ տանտիրոջը՝ թե չի վռընդում,

Նրան թողնում է կնոջ հետ մենակ,

Աչքը դո՛ւրս կնոջ,

Որ շատ է սիրում արցունքով զինվել:

Արցունքն էլ ողբամ,

Եթե արցունքը՝ ցավը մեղմելով՝

Եվ քենն է փոխում հնազանդության.

Թող քենը գործե՜ր...

Վայ տամ ա՛յն գանգին,

Ուր ձմեռում է խելքը՝ արջի պես.

Նաև ա՛յն գանգին,

Որ ուսին դրված կաղամբ է ասես,

Եվ այդ կաղամբը այնտեղ է հասել,

Որ՝ օգտըվելով նմանությունից՝

Իրեն վիթխարի վարդ է հռչակում

Ու դեռ սոխա՜կ է պահանջում նաև,

Եվ հարցնող չկա,

Թե ո՞ւր է գույնըդ,

Բուրմո՞ւնքդ ուր է...

Ճիշտ այսպես՝

Նաև վայ տամ տականքի՛ն,

Որ իրեն յուղից թանկ է համարում

Լոկ այն պատճառով,

Որ... ծանր է յուղից.

Ա՛յն արձագանքին,

Որ հոգնած «մեռա»-ն

Դարձնում է «ուռռա՛»...

Ճիշտ այսպես՝

Պիտի այն ցա՛նկը ողբամ,

Որ միայն ինքն է մնացել գրքից.

Այն վա՛նքը ողբամ,

Որ վեր է ածվել բողկի պահեստի.

Այն վա՛նկը ողբամ, այն վա՜նկը, որին

Զրկում են միա՜կ իր ձայնավորից.

Նաև հավանգը,

Թե հավանգի մեջ լոկ ջուր են ծեծում.

Նաև սահանքը,

Եթե սահանքը... խելագարվել է՝

Բռնել է գրազ

Նույնիսկ ձկներին խեղդամահ անել,

Բռնել է գրազ

Եվ մտադիր է գրազը տանե՜լ...

Եվ ողբամ նաև...

Ինքըս ի՜նձ ողբամ,

Թե այսպես պիտի ողբամ - վայ կանչեմ

Եվ իզուր տեղը ինքըս ինձ տանջեմ...

03.VI.1957թ.
Մոսկվա

Save

Want to read

Be the first who will comment on this

Yatuk Music

Alexander Spendiaryan

Almast - Persian March

A fruitful autumn

Play Online