Paruyr Sevak

Բարի ճանապարհ

Եթե աշխարհիս ճանապարհները

Լինեին միա՜յն միակողմանի՝

Լոկ գալո՛ւ համար,

Եվ ո՛չ գնալու...

Բայց բիլ երկնքի աստղագիր թղթին

Իր վայրկենական վարժ ձեռագըրով

Շանթն է վերստին ինքնաշարժ գրում՝

Ասես պետի պես ստորագըրում.

Ա՛յն պետի,

Որի մականունն է Կյանք, անունն՝ Անհրաժեշտ.

Դու մեկնե՛ս պիտի.

-Բարի ճանապա՜րհ:

Տե՛ս,

Ծիր Կաթինը կարծես թե լինի մի ուղեփակոց

Մայրուղու վրա կողպ Տիեզերքի:

Բայց ամպերն ահա կծածկեն նրան,

Ու քեզ կթվա,

Թե ճանապարհը բացված է արդեն.

-Բարի ճանապա՜րհ:

Պտղած ծառերը կկտցահարի անձրևը շուտով,

Բայց չի կարենա կտցածն իր ուտել.

Նա ընդամենը կտցով կկծի

Ու ցած կգցի՝

Այնքա՜ն են հասած:

Նո՛ւյնքան հասած է միտքը մեկնումիդ.

-Բարի ճանապա՜րհ:

Ծառերի վրա,

Նրանց սաղարթի հովանու ներքո,

Եվ թռչուններն են համագումարվել.

Նո՛ւյնպես քննում են հարցը մեկնումի:

Ու շուտով նրանք սուր եռանկյունով

Պիտի չափչփեն երկինքն աննկար՝

Քարտեզագրման բնազդով ծածուկ:

Դո՛ւ էլ չես կարող և պիտի չվես.

-Բարի ճանապա՜րհ:

Քեզ հասկանում եմ և լա՜վ հասկանում.

Անհայտի կանչը վախեցնում է մեզ,

Բայց անկարելի-անհնարին է այդ կանչը չանսալ

Եվ չհետևել այդ ահեղ կանչին...

Հասկանում եմ քեզ և լա՜վ հասկանում.

Տարածությունը ձգում է այնպես,

Ինչպես... անդունդը կամ վիհը,

Հիշի՜ր,

Ինչպես... անդո՛ւնդը կամ վի՛հը:

Եվ դու

Կարո՞ղ ես չափել խորքերը նրանց

Գլխիվայր անկման քո թիռ-թռիչքով:

Իսկ մենք մեխված ենք՝ ցուցանակի՛ պես՝

Ապրելու տենչով մեխված ենք կյանքին:

Հանե՞լ ես քեզնից այդ մեխերը դու...

-Բարի ճանապա՜րհ:

Մեր ծերությունը

Կարող է հանկարծ մեզ հարցնել մի օր.

«Իսկ որտե՞ղ, ասե՜ք,

Ինչպե՞ս երևաց,

Ինչո՞վ երևաց

Ջահելությունը ձեր ամենազոր»:

Գնո՞ւմ ես: Գնա՛:

Բայց խորհի՛ր նաև,

Թե քո ծերության անխուսափ հարցին

Դու ի՞նչ ես մի օր պատասխանելու:

Ասել-ասում են, թե լավ է այնտե՛ղ,

Որտեղ մենք չկանք:

Իսկ ես պնդում եմ, որ լավ է այնտե՛ղ,

Որտեղ չե՛նք կարող չլինել ու կա՜նք:

Դու ինձ կարող ես հիմա չլսել:

Եվ մի՛ էլ լսիր:

Գնա՛,

Որ ինքըդ նո՛ւյնը հասկանաս

Եվ հասկանալով նաև հասկացնես,

Որ աշխարհումըս ճշմարտությունը չի՛ հետազոտվում.

Ճշմարտությունը ապըրվո՜ւմ է լոկ:

-Բարի ճանապա՜րհ:

Կյանքի վճռական բոլո՛ր պահերին

Միշտ էլ լռում են մի քանի րոպե:

Այդպես էլ՝ նաև ճանապարհելիս:

Եվ կարճ են խոսում ճանապարհելիս,

Նաև` հապշտապ:

Ահա թե ինչու

Հոգուս խորքերում ու լեզվիս վրա

Բազմակետերն են խոսքերին հաղթում,

Եվ ինչ-որ զեռուն բառեր են վխտում՝

«Իհարկե... սակայն... և այսուհանդերձ»...

Եվ, այսուհանդերձ, թերևըս գուցե

-Բարի... վերադա՞րձ:

22.II.1964թ.
Երևան

Save

Want to read

Be the first who will comment on this

Yatuk Music

Arno Babajanyan

Melody

Flowers in a Pitcher

Play Online