Ես ու դու սէ՛ր ենք,Մեկ սրտի տէ՛ր ենք.Նըռան ճիւղերով բոցուն,Սիրոյ տաղերով արբուն։
Տե՜ս, իմ հեր՝Ճերմակ սէր,Որ պաղել էր շատ ձըմեռ,Սըրտիդ բաղում դալարեց։
Տե՜ս, քու սէր՝Գարուն էր՝Որ գոցեց իմ խոց ու վէր,Սըրտիս խաղում ծաւալեց։