Թե մարդ, թե հավք ընկեր ունի

Թե մարդ, թե հավք ընկեր ունի,
Ես հա՛մ անտուն չոր գլուխ եմ,
Հա՛մ էլ սիրտըս մեծ ցավ ունի, -
Մեծ էս սարեն, խորն էս ձորեն:

Դուն է՛լ կասես - ‹‹կո՛րի, գընա՛››.
Ա˜խ, ո՞ւր չըքվիմ, ո՞ւմ քովն երթամ …
Էս ցավն ախըր քեզնեն առա,
Դեղի համար ո՞ւմ քովն երթամ …

1897
Ալեքսանդրապոլ